BİR ÇOCUK İÇİN ZAMAN SEVGİ DEMEKTİR..

    BİR ÇOCUK İÇİN ZAMAN SEVGİ DEMEKTİR.!

    Çocuk pedagojisini pedagojiden ayırabilmek için, pedagojinin bilim olarak literatürdeki yerini anlamamız gerekiyor. Ardından, çocuk pedagojisinin neleri barındırdığına ve amacının ne olduğuna bakacağız.

Pedagoji Nedir?

    Pedagoji, eğitim konusunda ve farklı öğretme metotları hakkında araştırmaların yapıldığı bir bilim dalıdır.

    Uzmanlar pedagojiyi Psiko sosyal yapıda bir uygulamalı bilim dalı olarak gruplandırırlar. Bu bilim dalı, eğitim alanında analizlerin yapılmasını, bu alanın düzenlenmesini ve geliştirilmesini amaçlar.

    Her toplumda bireylerin nasıl hareket etmesi ve nasıl davranması gerektiğine dair yazısız kurallar vardır ve uzmanlar pedagoji biliminde bu kuralları temel alırlar.

    Pedagoji; felsefe, sosyoloji ve psikoloji gibi diğer bilimlerden de yararlanır. Eğitim alanına, farklı açılardan ele alınması gereken karmaşık bir fenomen olarak yaklaşır.

    Dolayısıyla pedagoji, öğretme ve öğrenme sürecini kolaylaştıracak farklı metodoloji ve teknikleri planlamak, yönetmek ve değerlendirmek için farklı yollar arayışındadır.

     Bundan dolayı, çocuk pedagojisi alanında uzman kişiler, çocuğun hayatının ilk yıllarında yeni beceriler edinmesine olanak sağlayan farklı stratejiler, metotlar, öğretici kaynaklar yaratmak, düzenlemek, yönetmek ve değerlendirmekle yükümlüdürler. Bunların hepsi çocukların bireysel büyüme ve gelişmelerine göre değişiklik gösterir.

    Peygamber(sav) “Doğan her çocuk islam fıtratı üzerine doğar.”İfadesi İslam barış ve selametin, Saygı ve sevginin mekanıdır. Onlar bembeyaz birer sayfadırlar, Kısaca Biz gülmeyi onlardan öğrendik ve başka alanlarda tüketiyoruz.

    Genç bir adam ceza evini boylamak üzereymiş. Yargıç onu çocukluğundan beri tanıyormuş ve ünlü bir yazar olan babasıyla da tanışıyormuş. “Babanı hatırlıyor musun?” diye sormuş. Genç; “Onu oldukça iyi hatırlıyorum” demiş. Suçlunun vicdanını yoklamaya çalışan yargıç şöyle demiş:

    -“Mahkum edilmek üzereyken ve şu anda mükemmel bir insan olan babanı düşünürken, onun hakkında net olarak ne hatırladığını anlatır mısın?“

    Bir sessizlik olmuş. Daha sonra yargıç beklenmeyen bir cevap almış;

    -“Öğüt almak için yanına gittiğimde, yazdığı kitaptan başını kaldırarak bana baktığını ve “Çek git başımdan; çok meşgulüm !” dediğini hatırlıyorum. Ona arkadaşlık etmek için yaklaştığımda bana dönerek “Çek git başımda oğul; bu kitabı bitirmeliyim !” derdi. Sayın yargıcım siz onu büyük bir yazar olarak hatırlarsınız fakat ben onu kaybedilmiş bir arkadaş olarak hatırlıyorum”

    Yargıç kendi kendine söylenmiş;

    -“Yazık ! Kitabı bitirdi ama oğlunu kaybetti ! ”

    “Mesafesiz terk ediş diye bir kavram var. Aynı evdeler ama anne çocuğun sadece yemek ihtiyacını gideriyor.

    Ebeveynler Çocuğun Fiziki ihtiyaçlarını karşılarken Evin temizliğine daha çok önem verdiğinden dolayı çocukla sosyal zaman geçirmiyor. Bu nedenle anneyi de gözlemlemek gerekiyor. Çocuklara zihinsel çaba, sorgulamayı erkenden öğretmek gerekiyor.

   Çok soru soran çocuğu asla susturmayın. Çocuğa sus demeyin. Özgüven kazanması için çok önemli. Kitap okumak çocukların hayal gücünü geliştirmede, kelime dağarcığını geliştirmede faydalı bu nedenle ailelerin çocukla birlikte kitap okuması çok etkili oluyor. Çocuklar için ruh sağlığı oynamak ve sevmek.

   Oynayan ve sevgi ile büyüyen çocuk her zaman çok daha fazla gelişir. Biz annelik babalık ve eğitim sistemimizde yetenek ve çabaları değil de uslu olan çocukları sevmişizdir ama bu sorgulanması gereken bir alandır. Hareketli çocukları da dikkate almak gerekiyor. Ama özgür yetiştirme ile şımarıklık arasında bir denge var.

    Çocuk evin küçük hükümdarı haline gelince çocuk benmerkezci oluyor. Amaç çocuğu mutlu etmek değil, çocuğu hayata hazırlamak olmalı bunu da öğrenmek, öğretmek gerekiyor, öğretilmesi için de çocuk gelişimcilere görev düşüyor.”

   Anne ve babaların yapmaları gereken şey çocuğa kendi güvenlerinin yanında ayrıca öz güven aşılamaktır. Kendi güvenlerini aşılamazlarsa çocuk onlardan işittiklerini dikkate almaz ve kendine başka kahramanlar arar ya sokakta ya da okulda illa ki bulur, Öz güven ise çocuğa sorumluluk yüklemekle başlar.Vesselam